Paul Dogger

Na vijf minuten weet je, dit boek moet je uitlezen, het liefst binnen een dag. Paul Dogger was ooit een van de beste Nederlandse tennissers. In de gouden generatie met Richard Krajicek, Jacco Eltingh, Jan Siemerink en Paul Haarhuis, was Dogger de eerste die doorbrak. Hij speelde op een invitatietoernooi als zestienjarige puber tegen de toenmalig nummer een van de wereld: Ivan Lendl en had zelfs kans om te winnen. Hij veroverde punten voor de ATP Tour en begon langzaam naam te maken, totdat hij volledig in de knoop raakte met zichzelf.

Een jaar vol blessureleed deed hem afzakken en toen hij eindelijk weer op niveau was, bleek dat zijn niveau niet meer de norm was. Het boek van Peter Zantingh vertelt het eerlijke verhaal van de man die op jacht was naar een glansrijke tenniscarriere, maar die afzakte, op 23-jarige leeftijd stopte en zijn leven volledig zag versloffen door de drugs.

Je zou hem wellicht de Andy van der Meijde van het tennis kunnen noemen, maar dan zakte Dogger nog wel iets dieper weg. Het boek vertelt over zijn moeilijke jeugd met een vader die al op vroege leeftijd stierf, zijn vriendschap met Richard Krajicek, zijn besef van geld, of eigenlijk beter gezegd, zijn onbesef van geld en de waarde ervan. Een boek over zijn relaties, zijn avonturen, zijn hang naar drugs en hoe hij alles verloor wat hem ooit lief was.

Het feit dat je het boek in een ruk wil uitlezen past uitstekend bij Paul Dogger. Die leeft in de waan dat alles direct moet, al is het op zondagavond laat. Van een schilder regelen tot het nemen van drugs. Het vroege succes betaalde zijn prijs.